Chinezen, rotsen en VIPs
Door: Crocodile Kimdee
Blijf op de hoogte en volg Kim
16 April 2016 | Australië, Sydney
Goed, terug naar Sea Life. Ik heb nog een uur de tijd voor ze sluiten en het is heerlijk rustig (lees: ik ben alleen met de zeedieren en kakkerlakken). Op zich is het wel een leuke inrichting maar niet bar bijzonder. Er zijn een paar mooie displays van vooral Australische dieren en een interactief spel waar ik een beetje van heb moeten plassen van schrik. Grappig was wel hun basin met daarin twee dugongs (zeekoeien). Vroeger dachten zeelieden in het water de slanke vertoning van zeemeerminnen te zien terwijl het eigenlijk de staarten waren van de wat meer wulpse zeekoe. Ook binnen sea life was alles afgeplakt met “NU SKIN”. Nu Skin heeft een boel geld te verpanden geloof ik (buiten waren vier restaurants compleet volgeboekt voor alle Chinezen). Bij binnenkomst van Sea Life werd er nog een uiterst flatterende foto gemaakt voor een green screen, die je op het einde in een boekje met informatie kon kopen voor zo'n 50$. Dikke doei, ik heb die foto snel op de wand gehangen en ben weggelopen. Misschien dat anderen het als een waarschuwing kunnen zien. Nu ik erover na denk had ik er eigenlijk een dreigende boodschap bij moeten zetten… “Eat your vegetables or I will find you and eat you!” ofzo. Gemiste kans om pedagogisch onverantwoord kinderen te traumatiseren.
Na Sea life ben ik weer richting het restaurant gegaan waar ik vorige keer ook had gegeten. Eat Love Pizza. Helaas geen van beide keren pizza genomen (hoewel die er erg goed uit zag) maar heerlijke pasta. Vorige keer risotto en nu gnocchi. Aahhh, delicious mate. Gelijk uitzicht op de belachelijkheden buiten: mannen in kangoeroesuits MET bungelend scrotum, meisjes in box kostuums, enorme opblaas kangoeroes (geen terroristische implicaties bedoeld), vrouwen op stelten… je kan het zo gek nog niet bedenken. Inmiddels was de show op het podium begonnen en waren alle Chinezen als een goed geoliede machine aan het mee hoppen en bewegen op de muziek. Ik moet toegeven dat de show spectaculair was. Jetski’s, vuurwerk, waterfonteinen, lasers, nog meer vuurwerk en solo water hoverboarders. In ieder geval slaag ik er telkens weer in een gratis dinnershow te krijgen :^)
Na m'n avondeten was het tijd richting bioscoop te gaan. Met elleboogwerk lukte het me bij de imax bioscoop te komen. Ik heb The Jungle Book in 3D gezien op een reusachtig scherm: een hele leuke ervaring. Na de film terug richting huis om het bed in te duiken: immers morgen vroeg op voor m'n dagtour naar The Blue Mountains! De nacht duurde dan ook maar kort, om zes uur ging m'n wekker en ben ik m'n bed uitgerold. Ik at wat Coco pops (thank you convenience store) en ben richting Circular Quay gelopen waar ik zou worden opgepikt. De ochtend wandeling was eigenlijk best lekker. Op de weg was het nog niet zo bizar druk (wat na zevenen zou veranderen) dus ik had vrij baan. Bij het pickup point maar een paar minuten hoeven te wachten tot het busje verscheen. Ik (en nog een ander meisje) waren de een na laatsten om te worden opgehaald. Adam, de chauffeur, bleek al snel een toffe gozer. Na de laatste mensen in het busje te hebben gepropt zijn we op weg gegaan. Na 40 minuten een korte pitstop voor we naar het eerste uitzichtpunt gingen: Flatrock. Op zich erg mooi, goede plek om rustig te zitten. Alleen overduidelijk al honderden keren door toeristen bezocht (in de steen stonden zoveel namen gekrast). Uiteraard moest ik even op het randje zitten, om prachtig uitzicht te hebben op de auto wrakken die onderaan lagen. Juist op dat moment merkte iemand op dat dit een goede plek zou zijn om zelfmoord te plegen-- waarop ik toch maar even aangaf dat als ik naar beneden zou storten het niet mijn bedoeling zou zijn geweest. Na Flatrock zijn we richting scenic world gegaan. Op zich een leuke plek maar ook een samenkomst van een paar tourbussen vol Chinezen. De twee enige Chinezen in ons groepje van dertien keek verlangend naar de chinese tour guides maar die wisten wel beter. In Scenic world zijn we eerst met een skyline naar een ander klif gegaan… toen met een skyrail naar beneden waar het regenwoud is. Omdat het tussen twee kliffen zit heeft het woud de kans te groeien omdat het wordt beschermd van de felle zon en de harde wind. Daar kort rondgelopen waar we een heuse Lyrebird tegen kwamen (de enige echte copycat als het op geluiden aan komt). Vervolgens zijn we in een soort Disneyworld-meets-mining karretje over een hele steile rails het klif opgegaan om als de donder te vertrekken…
Na Scenic world zijn we doorgegaan naar Sublime Point. Adam zei ons: blijf op het pad, waarna ik van het pad afging om op een rots te klimmen (geen zorgen, ik heb het hem eerst gevraagd). Luttele minuten later had ik opeens een gezin aan chinese kinderen om me heen die ook de rots op wilden klimmen (maar dan aan de kant van het klif, geen goed plan). Dus snel er weer vanaf voor ik een viervoudige moord op m'n geweten zou hebben. Gelukkig was het daarna tijd om richting m'n favoriete gedeelte te gaan: The aboriginal culture center. Daar aangekomen heb ik eerst wat souvenirtjes bemachtigd en heb me toen bij de voorstelling aangesloten. We zouden een show te zien krijgen waarin een klein gedeelte van de aboriginal cultuur werd uitgelegd en twee ceremoniële dansen zouden worden opgevoerd. Ik heb nooit geweten dat er meer dan 300 verschillende stammen en talen zijn binnen Australië! Wanneer een stam van hun territorium in een andere stam hun territorium overliep deden ze dit onder luid gezang dat van hun eigen taal verging in de taal van de andere stam als teken van respect. Ik heb tijdens de show veel geleerd maar zou alsnog me verder willen verdiepen… misschien een volgende keer.
Na het aboriginal center hebben we een momentje gekregen om over Echo point uit te kijken waar het inmiddels krioelde van de Chinezen. Ze achtervolgen me, ik weet het zeker. Met weer wat ellebogenwerk heb ik wat van het uitzicht kunnen zien en ben me toen weer naar de bus gehaast om onze weg te vervolgen naar de lunch. Dat was uiteindelijk in een soort country club for gentleman naast een enorme golf court waar een oud mannetje het gras aan het slaan was. Of een balletje. Vooral het gras. Moest vast een professionele opwarm techniek zijn ofzo. Tijdens het eten gesproken met vier andere reizigers, waaronder twee kerels uit Kuwait en een meisje uit Italië (maar ze sprak Duits, want oorspronkelijk kwam ze uit Tirol).
Ons laatste punt van de reis zou naar een wildlife zoo zijn. Ik had er weinig hoop in, gezien ik wist dat het nabij Sydney was en super toeristisch (“Aai een koala en krijg een gratis foto!!1!”). Uiteindelijk bleek het supertof. Hele mooie en ruime verblijven die ieder heel mooi waren ingericht met het oog op de natuurlijke leefomgeving van de dieren. Er was weer een bootlading Chinezen die het moeilijk vonden om de hekken normaal te sluiten en ze liever lieten dichtvallen. Het duurde ook niet lang voor er een kangoeroe ontsnapte en zich vrolijk door de dierentuin heen bewoog. Ik heb toch maar even een medewerker op de hoogte gesteld terwijl alle anderen probeerden het beest te aaien en op de foto te gaan (voelde me voor het eerst sinds jaren weer eens een ‘normaal persoon’ tussen een stel idioten). Na een uur rondlopen was het tijd om terug naar de bus te gaan, wat ik jammer vond want er waren zoveel coole vogels te zien. Natuurlijk ook Australische parkietjes gespot die de meest acrobatische toeren uithaalden. Met het busje zouden we richting de ferry rijden die ons zou afzetten bij Darling Harbour of Circular Quay. Voor mij was Darling Harbour het handigst omdat dat het dichtst bij mijn airbnb appartement was. De ferry bleek een catamaran, ofwel een boot die op twee rompen over het water sjeest. En het gaat ook echt snel! Door de twee rompen merk je weinig golven. Binnen 40 minuten waren we gearriveerd waarna ik Bob, m'n host, weer eens probeerde te bereiken. Dat lukte absoluut niet (zelfs z'n telefoon stond uit), dus heb ik hem maar gemaild. Uiteindelijk kwam hij opdraven waarna ik me uit de voeten maakte richting m'n hotel dat gelukkig maar een paar straten verder was.
Het blijkt dus een poepie sjiek hotel te zijn. Wist ik veel. Leuke verassing, maar weer $200 borg. Au. Gelukkig mag ik van de aardige meneer achter de balie met dat geld ook m'n breakfast voucher aanschaffen zodat ik niet nog een keer hoef te pinnen om avondeten te kunnen kopen. Avondeten wordt een kom ramen (noodle soep) om de hoek wat me goed smaakt maar wat erg veel is. Terug in het hotel neem ik een douche, kijk ik televisie en was ik m'n kleding. Niet omdat het moet, maar omdat het kan. Als nu het deuntje van tele2 in je hoofd zit: geen dank.
De volgende ochtend eerst ontbijten, daarna uitchecken. Ik mocht m'n backpack nog even dumpen bij de balie terwijl ik zelf een koffie bij Starbucks haal. Om 11.20u word ik opgehaald, dus ik zorg dat ik om 11u klaar sta. Als er om 11.30u nog steeds geen busje is vraag ik aan de hotelmedewerkers of ze misschien even voor me willen bellen. Surprise. Busje staat bij het verkeerde hotel omdat er verkeerd is geboekt. Binnen tien minuten heb ik m'n persoonlijke privé charter voor de deur staan. Nee, echt. Een busje met chauffeur alleen voor mij. Ha! Dat noem ik nou eens in stijl je reis afsluiten.
De chauffeur is ontzettend aardig en ik heb tijdens het rijden een leuk gesprek met hem. Als ik aangeef geïnteresseerd te zijn in de aboriginal cultuur deelt hij dat z'n vrouw een aboriginal is. We praten de rest van de reis en hij leert met over de ‘stolen generation’ uit de aboriginal geschiedenis. Schijnbaar was er in 1930-1940 wat trammelant met aboriginal volk dat zich niet kon gedragen (volgens de Australische overheid). Dus werd besloten dat alle pasgeboren aboriginal baby's zouden worden weggenomen om bij blanke gezinnen te worden geplaatst. Een soort grootschalig heropvoedingskamp. Compleet bizar, maar toendertijd dachten de ‘aboriginal protectors’ echt dat ze goed werk deden. Maar ook dit is geschiedenis en hoort erbij, dus goed om te weten.
Uiteindelijk gaat het inchecken op het vliegveld zoals gepland en erg soepel. Ik zit nu in de McDonald's te wachten op m'n vliegtuig. Om 2 uur mag ik beginnen met boarden en omstreeks 3 uur vertrekken we richting Singapore waar weer de overstap wordt gemaakt naar Amsterdam… lange vlucht, maar ik vind het inmiddels wel okee. Ik kan alles aan!
-
16 April 2016 - 08:46
Ferna:
Genoten van je gezellige, beeldende verslagen Kim. Goede terugreis xx -
16 April 2016 - 11:03
Marcel:
Kim,
Bedankt voor weer een (Ab)origineel lang verslag!
De kleine lettertjes van de waarbenjij.nu site vergen weer het uiterste van mijn oude ogen...
Ik vermoed dat dit niet je laatste reis Down Under is geweest en dat je China en de Chinese cultuur niet
hoog op je Bucket List hebt staan...
Ik hoop dat je terug reis voorspoedig verloopt, want dat lijkt me een verzoeking!
Ondanks dat je inmiddels alles aan kan ( je eigen woorden): ga niet wandelen in de berm langs de start/landings baan om de tijd de doden! (It could be killing!!)
Goede Terugreis!
Marcel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley