Australië... Nederland?

Vannacht een paar keer wakker geworden. Klaarwakker dan ook weer. What else? Anyway, om even een propere update te geven: mijn eerste nacht is door srprs.me geregeld en zou in het Medina Classic Martin Place zijn. Eenmaal daar aangekomen wilden ze een creditcard als borg, die ik niet had.. Dus dan maar 50 dollar. Was ook in orde. Ik heb, zoals ik al eerder vermelde, in de convenience store wat te eten gehaald (een tuna wrap, ice tea, noodles en ontbijtgranen in een handig bakje). Maar liefst 16 dollar.

Anyway. Ik moest om tien uur uitchecken 's ochtends, dus netjes de wekker gezet en op tijd eruit. Ik voel me nog steeds belabberd maar beter dan gisteren. Zal vast jetlag zijn. No problem, gewoon een schop onder de kont en gaan. Ik heb toen ik op Schiphol was gelijk een airbnb geboekt in Bronte voor de komende twee nachten, omdat ik al zo'n voorgevoel had dat ik na aankomst tot weinig toe in staat zou zijn. Zelfinzicht aw yeah!

Gisteren al bij het treinstation geweest om te pinnen dus dat was makkelijk te vinden deze ochtend. Met rugzak in m'n backpack gepropt lijk ik een serieuze brugpieper die hevig verdwaald is, maar mijn motto is don't sweat the petty things (and don't pet the sweaty things). Het treinstation heeft vreemd genoeg veel weg van de Engelse metro? Je gaat een diep gat in met de roltrap en dan is het wachten tot een metro achtig toestel (schijnbaar echt een trein) aan komt rijden. Ik hoef maar twee haltes en dan met de bus. Daar dump ik m'n backpack in m'n kamer en trek er dan op uit. Misschien richting strand. Want, oja.. Had ik al gezegd dat het regent? En 19 graden is? Ik ben eigenlijk nog gewoon in Nederland. Het is hier in ieder geval net zo benauwd. Allemachtig. Euh, maargoed. Richting Bronte. En dan misschien naar het strand want dat schijnt een mooie plek te zijn?

Nog een kleine notitie trouwens: de bussen zijn NIET zoals de treinen. En ja, je denkt nu misschien 'duh, appels met peren vergelijken'. Maar ik bedoel. In de trein moest ik m'n pasje inchecken.. Gewoon swipen. In de bus probeerde ik het tot vier keer toe voordat de buschauffeur me lomp naar een klein doosje wees waar m'n kaartje in moest. Cue Kim die bijna op d'r plaat gaat omdat ze met een hand staat te kloten met dat kaartje in de ticketscanner en de buschauffeur opeens vol gas geeft om te vertrekken. Ik word door de passagiers begrepen aangeknikt, maar volgens mij is dat meer omdat mijn brugpiepervibe vertienvoudigd is. In de bus is trouwens geen enkele vorm van aanwijzing welke halte je bent en waar je naartoe gaat. Ofwel: haltes tellen. Kwam ik laat achter. Gelukkig zie ik mijn halte aankomen met meesterlijk speurwerk, druk op de stop knop, ga bij de deur staan en... Daar gaat m'n halte. Buschauffeur!!! Okee, geen probleem. Ik slik als we een steile helling af gaan. Druk nogmaals op de stopknop. Halte is onderaan de veels te steile helling, maar ik stap uit. Aan mijn linkerhand is een rij met schattig uitziende cafés. Rechts van me uitzicht op Bronte beach en WOW. Ja, ik weet waar ik zo naar toe ga! Ik besluit de helling niet te nemen en in plaats daarvan een ommetje te maken. Ik kom aan bij m'n airbnb kamer (na eerst voor het verkeerde huis te hebben gestaan) en laat mezelf binnen middels de sleutel onder de mat. Er is niemand, maar ik weet dat er nog twee anderen in het huis verblijven. Die zie ik vanavond wel. Inmiddels regent het flink. Plan is om alsnog naar het strand te gaan en even te relaxen, dan met de bus naar het Museum of Magical Arts. Want tja. Dat moet nu eenmaal.

Leuk feitje: het barst hier van de exotische vogels en ik kan m'n geluk niet op. Jammer dat ze niet in m'n backpack passen. MAAR IK HOOR ZE NAAR ME ROEPEN. HUN VOGEL MAMA.

(de jetlag heeft vreemde psychotische invloeden op mijn hersenen)

Het strand was echt waanzinnig. Morgen ga ik de route lopen van Bronte to Bondi beach. Dat schijnt mooie plaatjes op te leveren. Het zand is zoals je in films zien: prachtig van kleur en nergens een schelpje te bekennen.

Nieuwe update. Kim is richting the museum of magical arts geweest om er achter te komen dat het niet toegankelijk is. Het is maanden van te voren al volgeboekt schijnbaar. De dame die me hielp was erg aardig. Ze vroeg me waar ik vandaan kwam en of ik naar werk zocht (bij de magiër show op de tweede verdieping 8-D). Nadat ze me uitlegde dat het museum niet toegankelijk was vertelde ze me dat ik eens naar het museum in Sydney moest. Dus, ik braaf met een Uber richting Sydney. Eerste rit is sowieso gratis dus, awesome. Leuke ervaring ook dat weer. Een uber chauffeur is iemand die je komt ophalen op de door jou opgegeven plek en je dropt waar je wilt. De prijs is vooraf 'ongeveer' zichtbaar waarna het digitaal wordt overgemaakt. Volgens mijn chauffeur (Seelan) bestaat uber ook in Nederland want hun hoofdkantoor is gevestigd in Amsterdam. The more you know.

Anyway. Museum of Sydney was erg mooi. Ze hadden een speciale expositie (Trailblazers) waarin de ontdekking van Australië een grote rol speelt. Ook werden verscheidene grote ontdekkers uit Australië genoemd en uitgelicht. Erg interessant en bijzonder om te zien. In het 'normale' gedeelte van het museum was een selectie aan dieren te bekijken die zich in Australië huisvesten (dat zijn er veel). Ook het aboriginal verleden van Australië speelt hierin een grote rol. Ontzettend interessant om over te leren! Wat een enorm rijke cultuur bezit het 'originele volk' van Australië! Daar zou ik graag meer over willen leren. :)

Na de museum tocht wilde ik een dagreis boeken naar de blue mountains. Het opgegeven adres volgens Google maps leidde me naar een juwelierszaak, dus dat kon niet kloppen. Dan maar mailen en helaas zat de eerstvolgende tour vol. Pech, ik kom vast nog wel een keer in de buurt. Vol goede moed ben ik via het treinstation richting huis gegaan. Ik heb een Opal card gekocht, een soort ov chipkaart, wat me een hoop gehannes scheelt. Daar kan ik ook mee naar Newcastle is me verteld.

Overigens viel me op dat het in Sydney barstte van de zwervers! Ik heb de statistieken opgezocht en op zich zijn die niet zo schokkend, dit jaar in Sydney werden rond de 516 daklozen geteld (daarbij de bezette hostel bedden niet meegeteld). Maar op de een of andere manier liepen er een heeeeele boel rond. An sich is het straatbeeld niet veel anders dan bijvoorbeeld Rotterdam. Alleen is het groter, hoger, beter, mooier en zie je een heleboel Engelse invloeden.

Goed, dus weer richting huis. Aan de kustlijn van Bronte beach had ik bij aankomst een boel cafeetjes gezien waar ik graag wilde dineren. Eenmaal daar (om 6 uur) was alles hartstikke dicht. Dus naar de lokale fish 'n chips tent en daar calamari rings & chips gehaald. 11 dollar en een enorme hoeveelheid eten! Yowzah.

In het huis ben ik op het bed half in slaap gevallen tot ik uiteindelijk m'n huisgenoot binnen hoorde komen. Hij slaapt in de woonkamer. Ik ben me even gaan voorstellen en we hebben gezellig gekletst. Hij is 18 jaar en hier sinds twee dagen. Hij studeert architectuur en we hebben het eigenlijk een beetje over de verschillen van cultuur gehad. Aansluitend vroeg hij me of hij in de ochtend noedels voor me kon maken (lief!) maar ik had nog zoveel fish 'n chips over dat ik liever dat op zou maken. Ik ben een efficiënt ingesteld mens (en heb geen gevoel van eigenwaarde dus eet gewoon oud voedsel).

Vroeg naar bed gegaan (11 uur) want, sorry Chiang, ik kan niet langer opblijven om te praten. M'n ogen vallen dicht! Morgen ga ik terug naar Sydney om een gratis bustour te doen van drie uur. Daarna kijk ik even rond en probeer ik bijtijds weer in Bronte te zijn zodat ik de coastal walk kan doen van Bondi beach naar Bronte beach en van daaruit weer terug naar het huis waar ik verblijf.

Nog een leuk weetje voor ik er een einde aan brei: de kaketoes vliegen je hier om je oren. En krijsen dat ze kunnen! Ik vind het prachtige beesten maar weet ook dat ze behoorlijk kunnen uitvallen, dus ik heb m'n afstand gehouden terwijl ik er eentje observeerde die eerst een auto onder scheet om vervolgens de antenne eraf te bijten. Leuke vogels.

Greetings from the outback!