Dag 12 - Kyoto/Takayama
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
15 Oktober 2014 | Japan, Takayama
We konden vandaag wat langer blijven liggen, omdat we pas de trein van 9:55u hoefden te hebben. Dat was wel eens lekker, maar het echte slapen zal waarschijnlijk toch pas weer gebeuren als we thuis zijn.
Als eerste pakten we de snelle trein, waar we frontaal de verkeerde kant instapten wat erop neerkwam dat we ongeveer zeventien mensen moesten passeren met onze enorme backpacks op de rug. Dat was geen succes. De tweede trein, waar we anderhalf uur en een beetje in zouden zitten, was vrijwel leeg en dus heel backpacker-vriendelijk. Het uitzicht was weer eens bijzonder. Toen ik las dat Takayama bijzonder rijk aan hout was, leek de omgeving, die inderdaad aandeed als een bergdorpje, opeens veel logischer. Overal waar je keek waren bomen. Bomen, rotsen, riviertjes. Aan natuur is niks te missen!
Eenmaal in Takayama aangekomen op het station, pleegden we (lees: Marco) een telefoontje naar het hotel welke direct een pendelbusje naar ons stuurde. Luxe en lekker, want die backpacks zijn zwaar en onhandig! In het hotel bleek Engels een niet-begaanbare weg te zijn, dus Marco nam al snel het woord. We mochten onze tassen direct in de kamers leggen welke weer erg basic waren. We.. Ik zit tegelijkertijd dat ik dit schrijf Japanse televisie te kijken. Het is erg afleidend. Iets over mensen die enge zeedieren opeten. Geen idee. Hoe het ook zij: nadat we de tassen hadden ingecheckt besloten we op de fiets naar een van de dichtbijzijnde walking courses te gaan.
Het vinden van een bicycle parking was onmogelijk, en na het aan een scooterhandelaar (???) te hebben gevraagd bleek er inderdaad geen parking te zijn. Ofwel: dumpen die handel. Eerst namen we allemaal nog even wat te drinken en lunchten sommigen. Martine en ik maakten kennis met een slijmerig drankje dat werd geledigd in een flesje om weg te worden gegooid.
We beklommen de eerste treden van de walking course naar de shrine, en eerlijk gezegd was het niet meer dan een dicht huisje met daaromheen een heleboel begraafplaatsen.
Dan nu naar het punt waar het spannend werd: we hadden al een paar shrines bezocht en kwamen uiteindelijk bij nog een trap. Michelle zag de trap niet meer zitten en bleef beneden. Wij omhoog, en komen aan bij een... tempel midden in het bos? Overal zaten verzegelingen op geplakt. Het was duidelijk dat de monniken IETS probeerden binnen te houden.. Creepy! Michelle was inmiddels de enorme trap toch ook maar opgeklommen en besloot erbij te gaan zitten. Achter de tempel liep een paadje omhoog, welke we langzaam volgden. Bovenaan de heuvel, geen mens in zicht, vonden we een klein altaar. Juist op het moment dat we weer naar beneden wilden gaan galmde er plotseling muziek door het woud! Het leek vanuit alle richtingen te komen. Een beetje van de wijs maakten we dat we wegkwamen...
We gingen nog een paar shrines af voor we besloten toch maar wat te gaan eten. Onderweg naar het restaurant werden we door niks aangevallen of achtervolgt, dus ik vermoed dat we veilig zijn. Denk ik...
Na het eten waren we allemaal verkleumd en gingen weer terug naar het hotel. Had ik vermeld dat we geen eigen toilet en badkamer hebben? We gingen dus gezellig met z'n allen in de onsen (nou ja, per geslacht dan) en maakten er daarna een gezellige avond van voor we naar bed gingen. Deze Japanse televisie is echt heel erg afleidend. Allemachtig. Morgen gaat de groep naar een sake proeverij, ik blijf achter omdat ik een oplaadmomentje nodig heb ;-) ze hebben in ieder geval beloofd foto's te maken en een stukje te schrijven. Er is momenteel een dikke Japanse dame op televisie aan het twerken. Ik ben bang.
Jaa, mata ne!
Als eerste pakten we de snelle trein, waar we frontaal de verkeerde kant instapten wat erop neerkwam dat we ongeveer zeventien mensen moesten passeren met onze enorme backpacks op de rug. Dat was geen succes. De tweede trein, waar we anderhalf uur en een beetje in zouden zitten, was vrijwel leeg en dus heel backpacker-vriendelijk. Het uitzicht was weer eens bijzonder. Toen ik las dat Takayama bijzonder rijk aan hout was, leek de omgeving, die inderdaad aandeed als een bergdorpje, opeens veel logischer. Overal waar je keek waren bomen. Bomen, rotsen, riviertjes. Aan natuur is niks te missen!
Eenmaal in Takayama aangekomen op het station, pleegden we (lees: Marco) een telefoontje naar het hotel welke direct een pendelbusje naar ons stuurde. Luxe en lekker, want die backpacks zijn zwaar en onhandig! In het hotel bleek Engels een niet-begaanbare weg te zijn, dus Marco nam al snel het woord. We mochten onze tassen direct in de kamers leggen welke weer erg basic waren. We.. Ik zit tegelijkertijd dat ik dit schrijf Japanse televisie te kijken. Het is erg afleidend. Iets over mensen die enge zeedieren opeten. Geen idee. Hoe het ook zij: nadat we de tassen hadden ingecheckt besloten we op de fiets naar een van de dichtbijzijnde walking courses te gaan.
Het vinden van een bicycle parking was onmogelijk, en na het aan een scooterhandelaar (???) te hebben gevraagd bleek er inderdaad geen parking te zijn. Ofwel: dumpen die handel. Eerst namen we allemaal nog even wat te drinken en lunchten sommigen. Martine en ik maakten kennis met een slijmerig drankje dat werd geledigd in een flesje om weg te worden gegooid.
We beklommen de eerste treden van de walking course naar de shrine, en eerlijk gezegd was het niet meer dan een dicht huisje met daaromheen een heleboel begraafplaatsen.
Dan nu naar het punt waar het spannend werd: we hadden al een paar shrines bezocht en kwamen uiteindelijk bij nog een trap. Michelle zag de trap niet meer zitten en bleef beneden. Wij omhoog, en komen aan bij een... tempel midden in het bos? Overal zaten verzegelingen op geplakt. Het was duidelijk dat de monniken IETS probeerden binnen te houden.. Creepy! Michelle was inmiddels de enorme trap toch ook maar opgeklommen en besloot erbij te gaan zitten. Achter de tempel liep een paadje omhoog, welke we langzaam volgden. Bovenaan de heuvel, geen mens in zicht, vonden we een klein altaar. Juist op het moment dat we weer naar beneden wilden gaan galmde er plotseling muziek door het woud! Het leek vanuit alle richtingen te komen. Een beetje van de wijs maakten we dat we wegkwamen...
We gingen nog een paar shrines af voor we besloten toch maar wat te gaan eten. Onderweg naar het restaurant werden we door niks aangevallen of achtervolgt, dus ik vermoed dat we veilig zijn. Denk ik...
Na het eten waren we allemaal verkleumd en gingen weer terug naar het hotel. Had ik vermeld dat we geen eigen toilet en badkamer hebben? We gingen dus gezellig met z'n allen in de onsen (nou ja, per geslacht dan) en maakten er daarna een gezellige avond van voor we naar bed gingen. Deze Japanse televisie is echt heel erg afleidend. Allemachtig. Morgen gaat de groep naar een sake proeverij, ik blijf achter omdat ik een oplaadmomentje nodig heb ;-) ze hebben in ieder geval beloofd foto's te maken en een stukje te schrijven. Er is momenteel een dikke Japanse dame op televisie aan het twerken. Ik ben bang.
Jaa, mata ne!
-
16 Oktober 2014 - 15:41
Marcel Moret:
トップ Kimuchan,
Volgens Suus heb jij al stiekem van de Sake geproefd.
Het overigens niet te merken aan je verslag, waar de spanning weer voelbaar van afdruipt.
Een soort kruising tussen Twin Peaks en The Blair Witch Project.
Ik kan me niet aan de indruk onttrekken, dat je het komende Halloween gebeuren een beetje mist...
Marcel - San -
16 Oktober 2014 - 18:15
Kim Meijboom:
Oeps, iets te enthousiast met de nummering. Dit is dag twaalf...! Die sake he... -
16 Oktober 2014 - 20:09
Arie En Sjany:
Bonsoir á tous,
Jeetje het was wel een spannend verhaal ,ik zat al te wachtten tot er iets van een krakend deurtje open ging.
.Maar voer de spanning maar lekker op ,dan lijkt het wel een triller .
Bonne Nuit !!
-
16 Oktober 2014 - 20:44
Arie En Sjany:
IK droomde vannacht over Japan ,en ineens schoot , sago door mijn hoofd.
Maar dat bleek een bindmiddel te zijn ,zoiets als een soort maizena.
Raar dat ineens zoiets door je hoofd gaat ,Japanse invloeden ,of ......
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
