Dag 5 - Aso/Beppu
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
08 Oktober 2014 | Japan, Beppu
Om kwart over zeven besloten Marco en ik nog even een bezoekje aan het badhuis te brengen, gewoon voor een goed begin van de dag. Het hete water frist inderdaad op, maar jammer genoeg voelde m'n backpack er niet minder zwaar door. Om half negen waren we door Marco de vorige avond gesommeerd, maar de hoge heer zelf was te laat. Gelukkig stonden de twee taxi's die voor ons besteld waren pas wat later klaar en konden we in een keer doorstromen naar station Akamizu. Dat was een voordeel, anders hadden we op ons eerdere aankomst station de trein moeten nemen om vervolgens 35 minuten op de aansluiting te wachten. Dat was nu alsnog het geval, maar... We konden langer in bed blijven liggen. En daar doen we het voor. Met het ontbijt in de hand namen we plaats, voor 123 minuten in de trein richting Beppu. Telkens dat we in de trein zitten wordt het pijnlijk duidelijk wat een verschillen in uitzicht er zijn. Dan zit je midden in de bergen, daarna weer een bos, dan een dorp of stad. En dan zie je opeens niks omdat je in het akkerland zit.
We kwamen niet veel later aan op Beppu station, wat een soort binnenstad lijkt te zijn aan de kust. De bergen omringen ons weer, wat een mooi uitzicht oplevert. De weg naar het Nogami Ryokan was kort en gevuld met eetstalletjes. Nadat we onze tassen hadden gedumpt (we konden nog niet inchecken), besloten we wat te gaan lunchen voor we spontaan dood neervielen. Tako yori, ook wel octopusballetjes, vielen vooral bij Susanne in de smaak. Beeld je een grote poffertjeskraam in met zo'n mooie bakplaat, met iets diepere inkepingen. In elk van die holletjes ligt een stukje octopus tentakel, waar beslag overheen wordt gegoten. Die worden dan gebakken en gedraaid tot de buitenkant 'hard' is en de binnenkant nog steeds een ragout consistentie. Het is een interessante smaakbeleving, en voor 500¥ krijg je 8 balletjes. Erg veel, maar goed. Sommige van ons die het toch niet zo vonden smaken gingen daarna nog even de daily yamazaki binnen (vergelijkbaar met de eerdere family marts die we hadden bezocht). We besloten richting het strand te lopen om te zwemmen, ondanks dat de hotel clerk ons had gezegd dat het water erg 'samui' was. Koud? Hoe koud dan? 24.5 graden Celsius. Met andere woorden: we zijn als een stel belachelijke gaijin het strand op gerend en hebben de zee tot ons geclaimd. Behalve Marco, die liever nog wat rondliep (en wellicht duistere complot theorieën smeed om van ons af te komen, daar ben ik nog niet achter). Het water was heerlijk en de bodem bestond uit voornamelijk grof zand, dus we konden onze poezelige voetjes niet bezeren. Eenmaal uit het water (in bikini) werden we door verschillende Japanners flink bekeken en aangesproken. "Waar komen jullie vandaan?" "Eh, Holland." Na een begrijpend knikje een brede lach en een "Welkom in Japan!" liepen de meesten weer door. Marco verwende ons met ijsjes, wat erg lief was (en verdacht).
Na ons bezoekje aan het strand, konden we inchecken in het hotel. Weer een Ryokan, dus weer uiterst basic. Tatami vloer, rijstmuren, een futon op de grond en geen stoelen. Precies zoals een studentenkamer-- nee, ik lieg. Het is een ouderwets, cultuurgebonden stijl die gewaardeerd mag worden. Na onszelf bekend te hebben gemaakt in het hotel, zijn we naar een dichtbijzijnde winkelketen gegaan. Een beetje vergelijkbaar met de Bijenkorf. Opvallend is dat al het fruit verschrikkelijk duur is. We hebben kort nog wat spelletjes gespeeld in de arcadehal, wat erg leuk was en waarmee ik een knuffel won (een konijn!) waarna we toch maar wat gingen eten. Een sushi restaurant. Lekker, en de orders kwamen aan op een klein treintje. Na het eten weer razendsnel terug naar het hotel, want we hadden een onsen besteld (super heet water, net als in het badhuis in Aso). Dat was wel even lekker om je spieren mee los te maken. Nadien hebben we in de kamer van Susanne en Michelle nog even de dag doorgenomen en besproken wat we morgen wilden gaan doen: naar het aquarium en naar de Seven Hells of Beppu... Gloeiend hete bronnen.. Ik ben benieuwd!
Jaa, mata ne!
We kwamen niet veel later aan op Beppu station, wat een soort binnenstad lijkt te zijn aan de kust. De bergen omringen ons weer, wat een mooi uitzicht oplevert. De weg naar het Nogami Ryokan was kort en gevuld met eetstalletjes. Nadat we onze tassen hadden gedumpt (we konden nog niet inchecken), besloten we wat te gaan lunchen voor we spontaan dood neervielen. Tako yori, ook wel octopusballetjes, vielen vooral bij Susanne in de smaak. Beeld je een grote poffertjeskraam in met zo'n mooie bakplaat, met iets diepere inkepingen. In elk van die holletjes ligt een stukje octopus tentakel, waar beslag overheen wordt gegoten. Die worden dan gebakken en gedraaid tot de buitenkant 'hard' is en de binnenkant nog steeds een ragout consistentie. Het is een interessante smaakbeleving, en voor 500¥ krijg je 8 balletjes. Erg veel, maar goed. Sommige van ons die het toch niet zo vonden smaken gingen daarna nog even de daily yamazaki binnen (vergelijkbaar met de eerdere family marts die we hadden bezocht). We besloten richting het strand te lopen om te zwemmen, ondanks dat de hotel clerk ons had gezegd dat het water erg 'samui' was. Koud? Hoe koud dan? 24.5 graden Celsius. Met andere woorden: we zijn als een stel belachelijke gaijin het strand op gerend en hebben de zee tot ons geclaimd. Behalve Marco, die liever nog wat rondliep (en wellicht duistere complot theorieën smeed om van ons af te komen, daar ben ik nog niet achter). Het water was heerlijk en de bodem bestond uit voornamelijk grof zand, dus we konden onze poezelige voetjes niet bezeren. Eenmaal uit het water (in bikini) werden we door verschillende Japanners flink bekeken en aangesproken. "Waar komen jullie vandaan?" "Eh, Holland." Na een begrijpend knikje een brede lach en een "Welkom in Japan!" liepen de meesten weer door. Marco verwende ons met ijsjes, wat erg lief was (en verdacht).
Na ons bezoekje aan het strand, konden we inchecken in het hotel. Weer een Ryokan, dus weer uiterst basic. Tatami vloer, rijstmuren, een futon op de grond en geen stoelen. Precies zoals een studentenkamer-- nee, ik lieg. Het is een ouderwets, cultuurgebonden stijl die gewaardeerd mag worden. Na onszelf bekend te hebben gemaakt in het hotel, zijn we naar een dichtbijzijnde winkelketen gegaan. Een beetje vergelijkbaar met de Bijenkorf. Opvallend is dat al het fruit verschrikkelijk duur is. We hebben kort nog wat spelletjes gespeeld in de arcadehal, wat erg leuk was en waarmee ik een knuffel won (een konijn!) waarna we toch maar wat gingen eten. Een sushi restaurant. Lekker, en de orders kwamen aan op een klein treintje. Na het eten weer razendsnel terug naar het hotel, want we hadden een onsen besteld (super heet water, net als in het badhuis in Aso). Dat was wel even lekker om je spieren mee los te maken. Nadien hebben we in de kamer van Susanne en Michelle nog even de dag doorgenomen en besproken wat we morgen wilden gaan doen: naar het aquarium en naar de Seven Hells of Beppu... Gloeiend hete bronnen.. Ik ben benieuwd!
Jaa, mata ne!
-
09 Oktober 2014 - 08:43
Paps ,mams En BOB :
hoi hoi , we hebben weer genoten van het reisverslag.
groetjes aan het hele reisgezelschap -
09 Oktober 2014 - 10:21
Marcel Moret:
De suspence in dit verslag is bijna voelbaar:
"Waarom was Marco niet optijd?"
"Waarom ging Marco als enige niet mee de in?"
"Wat zat er in de ijsjes ?"
"Overleeft hij morgen als enige, op wonderbaarlijk wijze, de Seven Hells of Beppu?"
In hoogspanning wachten wij op je volgende verslag...
Mata ne?
Marcel San -
09 Oktober 2014 - 10:23
Marcel Moret:
In de derde zin het woordje ZEE vergeten... -
09 Oktober 2014 - 17:21
Ineke:
ja, ja zo zie je maar, Marco is zo aardig om ijsjes voor jullie mee te nemen ;) veel plezier morgen in Beppu
groetjes Ineke -
11 Oktober 2014 - 12:40
Ferna:
Jaaaaa, het verslag kunnen openen.
Ging dit keer moeizaam.
Weer genoten van het verslag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
