Dag 1 - Fukuoka

Nadat we 's middags rond een uur mochten inchecken in ons hotel (... ik had slechts een uurtje vertraging), hebben we ons opgefrist en zijn een uurtje knock-out gegaan. Nadien was iedereen weer opgewekt en energiek (lees: humeurig en futloos) klaar om Fukuoka te gaan verkennen. Ik had van te voren al her en der rondgezocht en wilde graag wat eten bij een van de openlucht stalletjes (yatai) in Fukuoka, waar ze om bekend staan. Probeer die echter maar eens te vinden, daar kwamen wij achter na een paar lange momenten van slenteren. De stad blijkt toch een soort schreeuwerige warboel aan telefoondraden en billboards. Nieuwbouw en extreme verloedering wisselen elkaar in rap tempo af. De oude, knusse Ghibli huisjes zitten her en der verstopt, maar springen zeker niet in het oog. Er zit een rommelige structuur in die wij westerlingen misschien niet kunnen begrijpen.

We kwamen een onwijs gave tempel tegen waar we doorheen zijn gelopen. Er was zelfs een bruiloft gaande! Prachtig om te zien. Het is een schril contrast met de lawaaierige stad als je op zo'n stille en serene plek bij de Godheden langsgaat. In Japan wordt voornamelijk het shintoïsme beoefend, wat zij uiten in verschillende bijzondere ceremonies en rituelen. Ik heb een paar foto's en video's bijgevoegd.

Na de tempel gingen we vertwijfeld op zoek naar de yatai, want die bleken nog steeds onvindbaar. Google kon ons weinig vertellen, waardoor we uiteindelijk genoodzaakt waren iemand de weg te vragen. Gelukkig hoefde we toen alleen nog maar een paar meter door te lopen omdat we er al bijna waren. Toen we ze eenmaal zagen... Och, beeld je eens voedselwalhallla voor. Je kan kiezen uit wat je maar wilt en het wordt voor je gemaakt waar je bij zit. Entertainment en voedsel in een. Marco liet zich vrij onsubtiel verlokken door een man die mensen z'n kraampje in probeerde te krijgen door ons meteen met z'n zessen neer te zetten. Ik, Paul en Marco bestelden een 'biertje', waarna we een 0,5L fles kregen voorgeschoteld per persoon. Er zullen vast wel wat spelfouten in dit verslagje zitten die mijn autocorrect niet heeft kunnen redden. Ik heb geen spijt. Gelukkig kregen we behalve de drank ook nog waar het echt om draaide: de ramen (noedels)! Wat is dat lekker zeg. Ik eet nooit meer instant noodles! Iedereen vond het aanzienlijk smaken, hoewel we het er allemaal over eens waren dat het erg veel was. Michelle ging op de Italiaanse tour en rolde de noedels om haar eetstokjes als de meest doorgewinterde pastaveteraan, terwijl Martine luidkeels bleef volhouden dat des te harder je slurpt des te meer je aangeeft dat het lekker is (twee stalletjes verderop was ons geslobber ongeveer hoorbaar). Alles goed en wel bekomen werd het alweer tijd om terug naar het hotel te gaan. Met behulp van onze trouwe map en mijn trouwe Google maps hebben we een rechte lijn kunnen maken naar het Hakata Green Hotel. Iedereen ligt inmiddels op bed, ik ook. Morgen ochtend vroeg vertrekken we naar Nagasaki met de trein (en ik geloof met de tram?). De tocht duurt zo'n twee uur, maar we vertrekken omstreeks kwart over acht. Ik ben nog steeds superblij dat ik hier mag zijn met deze groep. Nu maar afwachten wat morgen voor avonturen zal brengen!